Autor: Adam Piwiński

Forma i funkcja to dwa pojęcia, których wzajemne związki oraz wynikające stąd implikacje natury estetycznej są od ponad stu lat obiektem szczególnego zainteresowania teo­retyków i

Istotnie, następne lata zdawały się potwier­dzać teorie funkcjonalizmu. Działający w jego kręgu twórcy nie tylko postulowali formy będące w symbiozie z techniką, z techniki wywiedzione,

Pojawiła się wątpliwość czy zasada racjonal­nej formy jest istotnie uniwersalną formułą dla wszystkich elementów tworzących otoczenie człowieka, protestowano przeciwko geometrycznej oschłości form architektonicz­nych, przeciwko sterylnym,

Te wszystkie lampy naftowe, mosiężne samowary, żelazka i moździerze mają przeciez ożywić monotonię współczesnych wnętrz, rozładować bezbarwną pudełkowatość standardowych mieszkań Czy zatem krytyczny stosunek do

Można również zaryzykować twierdzenie, że tak naprawdę język ten nigdy nie zdobył prawdziwej popularności, akceptacja była bardziej rezul­tatem braku alternatywy niż rzeczywistego uznania ze stro­ny

Monotonia współczesnych osiedli, ograniczenie pozostają­cej do dyspozycji przestrzeni mieszkalnej, nużące podobień­stwo masowo produkowanych dóbr materialnych ma przeciez swoje obiektywne przyczyny, jest rezultatem złożonej konstelacji uwarunkowań

Współczesność, chociaż poszu­kuje nowych form i nowych dróg kształtowania tego oto­czenia, chociaż głąbiej wnika w istotę ludzkich potrzeb i doznań, nie przestaje, bo i nie

Nie była to oczywiście droga jedyna, w różnych krajach różne środowiska rozwiązywały ten dylemat rozmaicie, nie zmienia to jednak faktu, że główną, oficjalną tendencją, szczególnie

Rozwój tendencji określanych ogólnie mianem funkcjona­lizmu pozostawał w ścisłym związku z ogólnymi przemia­nami cywilizacyjnymi, przede wszystkim zaś z przemiana­mi w samej technice, której ciągłe doskonalenie

Klasycznym przykładem może tu być samochód osobowy, który po I wojnie światowej przekształcił się z prymitywnej bryczki porusza­nej silnikiem w pojazd, którego zewnętrzny wygląd był

W pracy Dzieje sześciu pojęć Władysław Tatarkiewicz ukazując historyczną ewolucję różnych kategorii piękna, wspomina również o odmianie piękna związanej z katego­rią odpowiedniości. Tradycyjny termin: odpowiedniość,

Między innymi David Hume w swym Traktacie o naturze ludzkiej zawarł refleksję, że piękno wielu dzieł rąk ludzkich jest pochodną ich dostosowania do funkcji, jaką