Tak więc punktem szczytowym nauk Bauhausu jest żądanie nowej i operatywnej korelacji wszystkich procesów twórczych. Uzdolniony student musi odzyskać poczucie sprzężonych wątków pracy praktycznej i artystycznej. Radość budowania — w najszerszym znaczeniu tego słowa — musi zastąpić papierową pracę rysowania. Architektura łączy dla kolektywnego zadania wszystkich twórczych pracowników, od prostego rzemieślnika do wyrafinowanego artysty. Dlatego podstawy zbiorowego nauczania muszą być odpowiednio szerokie, by umożliwić rozwój każdego rodzaju zdolności. Ponieważ nie istnieje uniwersalna metoda odkrywania talentów, poszczególne jednostki muszą w toku swego rozwoju znaleźć właściwe sobie pole działalności w łonie zespołu.
WZAJEMNE ZWIĄZKI
Forma i funkcja to dwa pojęcia, których wzajemne związki oraz wynikające stąd implikacje natury estetycznej są od ponad stu lat obiektem szczególnego zainteresowania teoretyków i praktyków architektury, plastyki użytkowej i...