To znaczy, że kiedy u początków dominowały linie pionowe — wbrew celowości — samochód był brzydki; szukano formy konia, mówiono: pojazdy bez koni. Ale gdy dla potrzeb szybkości samochód wydłużył się i zniżył, gdy w konsekwencji linie poziome, zrównoważone przez krzywe, wzięły górę, samochód stał się doskonały, logicznie i celowo zbudowany, piękny. Ze stwierdzenia relacji między pięknem a użytecznością w samochodzie nie wynika, że udoskonalona użyteczność musi prowadzić do udoskonalonego piękna; nie, a nawet wprost przeciwnie. Miałem przed oczami (choć nie zachowałem ich w pamięci) liczne przykłady zniszczenia piękna przez akcentowanie użyteczności.
Witaj na moim serwisie! Znajdziesz tutaj wiele ciekawych informacji dotyczących Twojego hobby. Zapraszam do zapoznania się z artykułami i komentowania na fb.
Pozdrawiam Adam Piwiński!
