Przecież jeszcze w połowie ubiegłego stulecia John Ruskin, angielski krytyk i teoretyk sztuki sformułował znaną opinią, że architektura nie jest niczym innym niż ornamentem dodanym do budynku. Pogląd ten szeroko ugruntowany zarówno w świadomości twórców, jak i odbiorców ich twórczości odcisnął się silnym piętnem w całej europejskiej sztuce użytkowej XIX stulecia. Poszukując zatem bezpośrednich korzeni nowoczesnego funkcjonalizmu, nie znajdujemy ich w Europie, ale na kontynencie amerykańskim, gdzie już w 1851 roku architekt i konstruktor, teoretyk i pisarz H. Greenough publikuje pracę pod znamiennym tytułem Form and tunction. Po nim nastąpiły doświadczenia szkoły chicagowskiej oraz twórczość najwybitniejszego przedstawiciela amerykańskiego funkcjonalizmu Franka Lloyda Wrighfa.
WZAJEMNE ZWIĄZKI
Forma i funkcja to dwa pojęcia, których wzajemne związki oraz wynikające stąd implikacje natury estetycznej są od ponad stu lat obiektem szczególnego zainteresowania teoretyków i praktyków architektury, plastyki użytkowej i...